psychoanalysis - psikanaliz

terim, psikopatolojiyi tedavi etmede kullanılan klinik yöntemi ifade eder. PSİKOANALİTİK KURAM’a dayanan çok yönlü bir kavramdır; psikolojik bozukluklar ve psikoanalitik tedavinin yanı sıra zihin hakkındaki varsayım, kurultu ve formülasyonları da içerir. Psikanalizde zihinsel faaliyetin büyük bölümünün bilinçdışında olduğu, insanları anlamak için onların açıkça sergilediği ya da dıştan gözlenen davranışlarının altında yatan bilinçdışı anlamın, bastırılmış korku ve çatışmaların, bilinç ile bilinçdışındaki unsurlar arasındaki etkileşimlerin yorumlanması gerektiği varsayılır. Psikanalizin odak noktasında, bireyin bastırılmış dürtüleri, iç çatışmaları ve çocukluk travmaları; bunların, kişinin zihinsel yaşamı ve uyumu üzerindeki bilinçdışı etkileri vardır. Klasik psikanalizin temel konuları şunlardır: 1. ÇOCUK CİNSELLİĞİ, 2. ÖDİPUS KOMPLEKSİ, 3. İÇGÜDÜ’ler, 4. HAZ İLKESİ ve GERÇEKLİK İLKESİ, 5. psişenin İD, EGO ve SÜPEREGO bölümleri, 6. bilincin düzeylerine ilişkin kavramlar. Örnekler: BİLİNÇ, BİLİNÇALTI, BİLİNÇDIŞI, KOLEKTİF BİLİNÇDIŞI, KİŞİSEL BİLİNÇDIŞI, 7. nevrotik tepkilerde KAYGI ve SAVUNMA MEKANİZMASI kullanımı. Bir terapi şekli olarak psikanaliz öncelikle NEVROZ'lara uygulanmış, kişilikte temel değişiklikler yaratan nevrozun tedavisi amaçlanmıştır. Psikanalizde, böyle bir sonuç, yapıcı bir TERAPÖTİK İLİŞKİ kurularak ve AKTARIM yoluyla gerçekleştirilir. Bu süreç psikanaliste, nevroza sebep olan bilinçdışı çatışmaları ortaya çıkarma ve yorumlama olanağını sunar. Psikanalizin ilk tekniği HİPNOZ'dur. Halen kullanılan teknikler SERBEST ÇAĞRIŞIM, RÜYA ANALİZİ, ayrıca yorum ve direncin çalışılmasıdır. DERİNLİK PSİKOLOJİSİ'ni oluşturan üç akımdan biridir; diğer iki akım ANALİTİK PSİKOLOJİ ve BİREY PSİKOLOJİSİ’dir. [Geliştiren/aktaran: Avusturyalı psikiyatr Sigmund Freud (1856-1939)] bakınız: psikoanalitik ekol, psikoanalitik kuram karşılaştırınız: yeni-Freudcu yaklaşım