cyclothymic disorder - siklotimik bozukluk

en az iki yıl boyunca devam eden ve en az iki aylık EPİZOD’lardan oluşan, ancak ilgili tanı ölçütlerin tam olarak karşılamayan hipomanik ve depresif davranışsal/mental ve bedensel belirtiler/belirleyiciler ve bulguları içerir. Bunlar arasında kaygı (bunaltı), sıkıntı, gerginlik, huzursuzluk, endişe, dikkati toplayamama, “kötü bir şey olacağı”na ilişkin korku veya kontrolü kaybedecekmiş hissi vardır. [Bozukluğa ilişkin belirtilerin/belirleyicilerin tam listesi ve TANI ÖLÇÜTLERİ için DSM-5’e (Köroğlu, 2014) bakınız.] Epidemiyoloji: DSM-5’te yaşam boyu PREVALENS yaklaşık %0.4-1.0 olarak verilmektedir. Etiyoloji: Genetik faktörler ağırlıktadır. Risk faktörleri arasında birinci derece akrabalarda BİPOLAR I BOZUKLUĞU, BİPOLAR II BOZUKLUĞU ya da MAJÖR DEPRESYON BOZUKLUĞU vardır. [Diğer bazı epidemiyolojik bulgular için DSM-5’e (Köroğlu, 2014) bakınız.] Sınıflandırma/Tanılama: DSM-IV-TR’de, Eksen I’in altındaki Duygudurum Bozuklukları/Bipolar Bozukluklar’da Siklotimik Bozukluk olarak yer alır. DSM-5’te, Bipolar ve İlişkili Bozukluklar ana tanı kategorisinin türüdür (ICD-10-CM kodu: F34.0). [Ana tanı kategorisi altındaki tür (type) ve alt türlerin (subtype) kapsamlı dökümü için DSM-TR-5’e (Köroğlu, 2014) bakınız.] Tedavi: 1. farmakoterapi: Antikonvülsanlar/antiepileptikler (örn., valporic acid, carbamazepine, lamotrigine), atipik antipsikotikler (örn., olanzapine, risperidone, quetiapine, aripiprazole, ziprasidone, lurasidone, asenapine) ve duygudurum düzenleyiciler (örn., lithium) kullanılır. 2. psikoterapi: Vakanın genel uyum ve uyuncunu artırmada, bozukluğun nüks olasılığını azaltmada stres yönetimi, psikoeğitim ve aile eğitimi gibi destekleyici teknikler uygulanır. [Tanımlayan/açıklayan: Alman psikiyatr Ewald Hecker (1877; 1843-1909)] bakınız: DSM-5 sınıflandırması karşılaştırınız: bipolar I bozukluğu, bipolar II bozukluğu, tanımlanmış diğer bir bipolar ve ilişkili bozukluk, tanımlanmamış bipolar ve ilişkili bozukluk