rumination disorder - geviş getirme bozukluğu / geri çıkarma bozukluğu

herhangi bir mide-bağırsak rahatsızlığı olmadığı halde; yiyecekleri yuttuktan sonra geri çıkarma, tekrar çiğneme, yutma veya tükürmeyi içerir. [Bozukluğa ilişkin belirtilerin/belirleyicilerin tam listesi ve TANI ÖLÇÜTLERİ için DSM-5’e (Köroğlu, 2014) bakınız.] Epidemiyoloji: DSM-5’te PREVALENS konusundaki bilginin yetersiz olduğu bildirilmektedir. [Diğer bazı epidemiyolojik bulgular için DSM-5’e (Köroğlu, 2014) bakınız.] Etiyoloji: Risk faktörleri arasında uyarıcı eksikliği, stresli yaşam koşulları, bakım verenle ilişki sorunları ve İHMAL vardır. Sınıflandırma/Tanılama: DSM-IV-TR’de, Eksen I’in altındaki Genellikle İlk Kez Bebeklik, Çocukluk ya da Ergenlik Döneminde Tanısı Konan Bozukluklar/Bebek ya da Küçük Çocukların Beslenme ve Yeme Bozuklukları’nda Ruminasyon bozukluğu olarak yer alır. DSM-5’te, Beslenme ve Yeme Bozuklukları ana tanı kategorisinin türüdür (ICD-10-CM kodu: F98.21). [Ana tanı kategorisi altındaki tür (type) ve alt türlerin (subtype) kapsamlı dökümü için DSM-TR-5’e (Köroğlu, 2014) bakınız.] Tedavi: 1. psikoterapi: Vakanın genel uyum ve uyuncunu artırmada, bozukluğun nüks olasılığını azaltmada davranışsal teknikler (örn., gevşeme, nefes egzersizleri), alışkanlığı geri çevirme terapisi ya da ebeveyn/aile eğitimi gibi destekleyici teknikler uygulanır. 2. farmakoterapi: Bozukluğa özgü bir ilaç yoktur. Geviş getirmeye ilişkin sorunlar için mide asidini düzenleyici ilaçlar, eşhastalanım veya ek belirtiler varsa, bunlarla ilgili ilaç kullanılır.   bakınız: DSM-5 sınıflandırması karşılaştırınız: pika, kaçıngan/kısıtlı besin alımı bozukluğu, anoreksiya nervosa, bulimiya nervosa, tıkınırcasına yeme bozukluğu, tanımlanmış diğer bir beslenme ve yeme bozukluğu, tanımlanmamış beslenme ve yeme bozukluğu